Όταν η κρίση του δικαστή λειτουργεί ελεύθερα, τότε η δημοκρατία προάγεται.
Όμως, όταν η κρίση του δικαστή βασίζεται σε στερεότυπα και προκατα λήψεις και έρχεται σε αντίθεση με τις σύγχρονες επιστη μονικές αντιλήψεις, ενώ αγνοεί και τις αλλαγές που έχουν επέλθει στη σύγχρονη ελληνική οικογένεια, τότε η δημο κρατία περιορίζεται.
Τέλος, όταν ο δικαστής εξορθολογίζει την κατα πάτηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιω μάτων, προκειμένου να υποστηρίξει τα στερε ότυπα, τότε η δημο κρατία απειλείται.
