Ιανουάριος 2017
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. εισηγητή για την ευκαιρία που μας δίνεται αφήνοντας την εισήγηση παραμένει ανοικτή και ιδίως με το να μην εξετασθούν δύο από τους λόγους αναιρέσεως.
Μας δίνεται έτσι μια μοναδική ευκαιρία να διασώσουμε το κύρος της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
***
Κυρία Πρόεδρε, κύριοι Αεροπαγίτες, το δόγμα της βιοκοινωνικής υπεροχής της μητέρας και του μετέπειτα ισχυρού ψυχικού δεσμού μητέρας παιδιού μας οδηγεί στο να δίνουμε ομοιόμορφες λύσεις βάσει κατηγοριοποίησης : όλες οι μητέρες είναι ίδιες και καλές, όλοι οι πατέρες είναι κακοί, όλα τα παιδιά είναι τα ίδια.
Κατά τον τρόπο αυτό λειτουργούμε με στερεότυπα που οδηγούν σε μεροληψία αφού επιλεκτικά αξιοποιούνται τα στοιχεία της δικογραφίας τα οποία εξυπηρετούν το δόγμα. Όσα στοιχεία της δικογραφίας δεν εξυπηρετούν το δόγμα απλά αγνοούνται.
Επιπλέον για να ενισχυθεί το δόγμα έχει εκπονηθεί η θεωρία της σύγκρουσης σαν μία αυτοεκπληρούμενη προφητεία : “αφαιρείται η επιμέλεια γιατί οι γονείς συγκρούονται γιατί δεν συμφωνούν” αγνοώντας όμως το αληθές, ότι συγκρούονται ακριβώς γιατί αφαιρείται η επιμέλεια. Δηλαδή την σύγκρουση της προκαλεί ο δικαστής που πρώτος εξέδωσε την απόφαση που αφαίρεσε την επιμέλεια.
[Διακοπή από της έδρας σχετικά με τους λόγους αναίρεσης]
Προσπαθώντας δηλαδή να προστατεύσει την σχέση προσκόλλησης μητέρας – παιδιού, με περισσή ευκολία ακριβώς με τον ίδιο τρόπο καταστρέφει την σχέση προσκόλλησης πατέρα – παιδιού και του περιβάλλοντός του προκαλώντας τις ίδιες ψυχικές βλάβες στο παιδί, με αυτές από τις οποίες θέλουμε να το προστατεύσουμε από την πλευρά της μητέρας.
[Διακοπή από της έδρας, σχετικά με τους αναιρετικούς λόγους]
Θα μου επιτρέψετε να συνοψίσω, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τις ρυθμίσεις περί επικοινωνίας. Δίνουμε με στερεότυπα ομοιόμορφες λύσεις.
[Διακοπή από της έδρας]
Και σαν παράδειγμα του τι σημαίνει στερεότυπο και πως δεν προστατεύονται οι σχέσεις με τη ρύθμιση περί επικοινωνίας είναι το ακόλουθο :
Φαντάζομαι να επιστρέψω στο σπίτι μου και να συναντήσω μέσα σε αυτό τη σύζυγο δύο νύχτες το μήνα και ένα ή δύο απογεύματα για τρείς ώρες μία φορά την εβδομάδα. Η σχέση μας θα είχε καταστραφεί από τον πρώτο κιόλας μήνα.
Πως είναι δυνατόν να θέλουμε να προστατεύσουνε να προστατεύσουμε, όπως από το δόγμα εξαγγέλλεται στη συνέχεια, τη σχέση πατέρα παιδιού δίνοντας μία λύση επικοινωνίας τύπου επισκεπτήριο φυλακής.
Για δύο ακόμα λόγους είναι αυτό ατελέσφορο. Πρώτον γιατί ο χρόνος για το παιδί περνάει πολύ πιο αργά απ’ ότι περνάει ο χρόνος για τους ενήλικες. Θυμάμαι τα καλοκαίρια που πήγαινα στο δημοτικό να είναι ατελείωτα, τώρα τα καλοκαίρια μας διαρκούν όσο ένα άνοιγμα και κλείσιμο των ματιών.
Και επιπλέον, είναι τα χρόνια όπου η παρουσία του πατέρα διαπλάθει την προσωπικότητα του παιδιού και η αφαίρεση της παρουσίας του πατέρα από τη ζωή του παιδιού γεννά μια γενιά Ελλήνων ψυχικά ασθενών, πράγμα που έχει αποδειχθεί από επιστημονικές μελέτες.
Έχω αναφέρει πολλές επιστημονικές μελέτες στις προτάσεις, συνοψίζοντας και μόνο :
Έχει αποδειχθεί ότι ο ίσος χρόνος με τους δύο γονείς και η κοινή επιμέλεια είναι η καλύτερη λύση για τα παιδιά των οποίων οι γονείς δεν ζουν μαζί και αναφέρομαι σε μελέτη που έγινε στη Σουηδία πολύ πρόσφατα με δείγμα 162.000 παιδιά ηλικίας 12 έως 14 ετών.
Πρέπει να επισημάνω ότι από το 2004 η Γαλλία, το Βέλγιο η Δανία, η Σουηδία, η Καταλονία, η Ελβετία, η Γερμανία, η Αυστρία, η Αυστραλία, το Μεξικό, η Βραζιλία και 17 πολιτείες των ΗΠΑ με τροποποιήσεις νομοθετικές επιβάλλουν ή προτείνουν ως μοντέλο ανατροφής των παιδιών τον ίσο χρόνο και με τους δύο γονείς.
Δηλαδή, ορίζεται ως ίσος ο χρόνος όπου το παιδί περνάει τουλάχιστον το 35 % του συνολικού χρόνου του παιδιού και με τους δύο γονείς και στο χρόνο αυτό περιλαμβάνονται και οι διανυκτερεύσεις. Φυσικά για τα παιδιά που οι γονείς τους δεν ζουν μαζί.
Άλλωστε είναι γνωστές στην επιστήμη οι ολέθριες συνέπειες για τα παιδιά που μεγαλώνουν στην αποκλειστική επιμέλεια ενός γονιού.
Πέραν αυτού Μελέτη που έγινε το 2012 από την Αυστραλία με συμμετοχή της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας απέδειξε ότι η συναισθηματική κακοποίηση είναι πιθανό να επιφέρει τις ίδιες μόνιμες βλάβες στον εγκέφαλο όπως και η σωματική.
[Διακοπή από της έδρας]
Δεύτερη μελέτη απέδειξε ότι η συναισθηματική και ψυχολογική κακοποίηση μπορεί να επιφέρουν τις ίδιες μόνιμες βλάβες στον εγκέφαλο όπως και η σωματική κακοποίηση των παιδιών. Η μελέτη έγινε το 2014 με τη συμμετοχή ΠΟΥ και απέδειξε ότι οι άμεσες συνέπειες της συναισθηματικής βίας (εκεί βέβαια όπου δεν υπάρχει θάνατος) είναι είναι κατά πολύ βαρύτερες από τις συνέπειες της σεξουαλικής και σωματικής κακοποίησης.
Για τους ορισμούς αναφερόμαστε πάντα στην Π. Ο. Υ. και έχουν παρουσιαστεί από τον ίδιο τον αναιρεσείοντα ιατρό και αναπτύσσονται εκτενώς με τι προτάσεις.
[Διακοπή από της έδρας]
Όπως πολύ σωστά μου παρατηρεί το Δικαστήριο δεν εφαρμόζουμε μελέτες, εφαρμόζουμε κανόνες δικαίου.
Και είναι παράξενο που το 2017 στο Αναιρετικό Δικαστήριο της χώρας μιλάμε για γονική μέριμνα επιμέλεια και φροντίδα του προσώπου του τέκνου γιατί εδώ και 20 χρόνια σε όλα τα διεθνή συμβατικά κείμενα και τη θεωρία έχει αντικατασταθεί ο όρος επιμέλεια και γονική μέριμνα από τον όρο γονικές ευθύνες οι οποίες φυσικά είναι κοινές και αδιάσπαστες και δεν έχουν καμία αναφορά από την τέλεση ή από το εάν υπάρχει γάμος.
Οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου κατά το Σύνταγμα έχουν υπερνομοθετική ισχύ. Το ίδιο και η Διεθνής Σύμβαση Δικαιωμάτων του Παιδιού η οποία όπως ερμηνεύεται από το Εγχειρίδιο Εφαρμογής [ΔΙΑΚΟΠΗ ΑΠΟ ΤΗΣ ΕΔΡΑΣ] της Επιτροπής του ΟΗΕ στη Γενεύη, που εκδόθηκε το 2014, επιβάλει την ανατροφή του παιδιού και από τους δύο γονείς του. Το ίδιο προτείνει το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων όπως επίσης και πλήθος αποφάσεων της νομολογίας του ΕΣΔΑ.
Απόφαση του ΕΣΔΑ αναφέρει το ότι δεν επιτρέπεται η κατά τεκμήριο ανάθεση της επιμέλειας, και ότι αυτό είναι παραβίαση της σύμβασης.
Πλήθος άλλων επιμέρους αποφάσεων επιβεβαιώνουν ότι ο κανόνας που πρέπει να εφαρμοστεί είναι η διατήρηση της κοινής ανατροφής του παιδιού. Τη νομολογία αυτή την αγνοούμε προκλητικά στην Ελλάδα και αναφέρω σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι ένα θεωρητικό εγχειρίδιο διεθνώς στο άρθρο 8 της ΕΣΔΑ έχει δεκάδες σελίδες με αποφάσεις, το πιο πρόσφατο εγχειρίδιο στα ελληνικά έχει μία σελίδα και μισή, μη παρουσιάζοντας όμως τις σημαντικότατες αποφάσεις, αυτές που βεβαίως θα βρείτε στη δικογραφία.
Αυτό το νέο μοντέλο ανατροφής των παιδιών το συστήνει η Ε. Ε. με έγγραφό της που μας απευθύνει με ημερομηνία Ιανουάριος 2016. Λέει η επίτροπος ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ένωσης : Κάθε κράτος έχει εσωτερική αυτονομία για θέματα οικογενειακού δικαίου, όσον όμως το ζήτημα της ρύθμισης των γονικών ευθυνών, αυτή πρέπει να γίνεται case by case, συγκεκριμένα κατά περίπτωση -αυτός είναι ο κανόνας δικαίου – πάντα μέσα στο πλαίσιο των επιταγών της Επιτροπής του ΟΗΕ της Γενεύης.
Πρόσφατα, ο τρίτος διεθνώς σημαντικότερος σταθμός για την εξέλιξη του δικαίου των δικαιωμάτων του παιδιού υπήρξε ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης με ημερομηνία Οκτώβριος 2015 που φέρει το τίτλο “για το ρόλο του πατέρα” κάνοντας αναφορά σε σύγχρονες ψυχαναλυτικές θεωρίες. Στο προοίμιο αναφέρεται στις επιστημονικές μελέτες, αυτές που το Δικαστήριό Σας με ανέχθηκε και τις άκουσε. Το νομικό αυτό κείμενο, είναι το πρώτο παγκoσμίως που συστήνει μεταξύ άλλων την εναλλασσόμενη κατοικία, residence alternee – shared parenting, και το συστήνει σαν τρόπο ανατροφής των παιδιών. Συστήνει μια φιλική δικαιοσύνη, χωρίς νικητή και ηττημένο διάδικο και φυσικά την υποστήριξη του δικαστή από επιστήμονες.
Τέλος, οποιαδήποτε αμφιβολία του Δικαστηρίου για την κατάσταση του Διεθνούς Δικαίου επιλύεται με ένα απλό ερώτημα στο Ινστιτούτο Διεθνούς και Αλλοδαπού Δικαίου.
Μετά απ’ όλ’ αυτά αναρωτάται κανείς γιατί, για να καμφθεί ένα απλό νομολογιακό έθιμο, το έθιμο της βιοκοινωνικής υπεροχής της μητέρας και όσα ακολουθούν αυτό το έθιμο, δεν έχει καμφθεί από το ανώτερο ιεραρχικά Διεθνές Δίκαιο και την νομολογία των διεθνών οργάνων. Ειδικότερα, γιατί ενώ ο νόμος, το 1513 του ΑΚ, επιβάλλει τη ρύθμιση της γονικής μέριμνας, διάταξη η οποία συνάδει με το νέο μοντέλο ανατροφής, φθάνουμε στο αποτέλεσμα να έχουμε διαμορφώσει μία θεωρία της επιμέλειας η οποία επαναφέρει την πατρική εξουσία σε γένος θηλυκό.
Αυτό γίνεται εν γνώσει μας, τουλάχιστον επειδή εδώ, σήμερα, έχω την τιμή να με ακούτε.
Τα Πρωτοβάθμια και τα Δευτεροβάθμια Δικαστήρια έχουν καταφέρει, με μία διάχυση της ευθύνης, με την επίκληση της νομολογίας, να έχουν αποδράσει από το πρόβλημα.
Και ελπίζω ότι αντίθετα με τα κατώτερα Δικαστήρια, το Ανώτατο Δικαστήριο να επιλύσει το πρόβλημα διασώζοντας το κύρος της δικαιοσύνης.
Είναι πράγματι δυσχερές να επιφέρουμε μία μεταστροφή της νομολογίας, ταυτόχρονα είναι σαν να να παραδεχόμαστε ότι για πενήντα χρόνια τουλάχιστον κακοποιούμε παιδιά. Είναι πραγματικά δυσχερές.
Όμως η παραβίαση εκ προθέσεως, μακροχρόνια και εν γνώσει μνας των επιταγών του διεθνούς δικαίου, εκτός από τις επιμέρους παραβιάσεις που συστηματικά έχω παρουσιάσει με τις προτάσεις, συνιστά και μία παραβίαση του ίδιου του προοιμίου της Ευρωπαϊκής Σύμαβσης. Δηλαδή την παραβίαση της δημοκρατικής αρχής, αυτής για την προάσπιση της οποίας τα διεθνή όργανα έχουν συσταθεί και υπηρετούν.
Δηλαδή κινδυνεύουμε να οδηγηθούμε στην ατιμωτική για τη χώρα διαπίστωση ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη συνιστά απειλή για τη Δημοκρατία.
………………………. [παραλείπονται τμήματα που αφορούν προσωπικά δεδομένα]
Δηλαδή μεταβάλλαμε το ειδικό βάρος της απόφασης σε ένα φύλλο χάρτου.
Αφού εμείς δεν σεβόμαστε τις αποφάσεις που εκδίδουμε, γατί να τις σεβαστεί η άλλη πλευρά ; Για το λόγο αυτό …….. δεν έχει εφαρμοστεί μέχρι σήμερα πουθενά.
Όλ’ αυτά κατά τη γνώμη μας συμβαίνουν λόγω των στερεοτύπων, του δόγματος και της ψυχολογιοποίησης.
Προστατεύουμε το δόγμα αντί να προστατεύσουμε το παιδί.
Και το κάνουμε για τη δική μας διευκόλυνση γιατί …
[[Διακοπή από της έδρας]
Εδώ έχουμε ένα φαινόμενο : έχουμε το πλοίο του Τιτανικού το οποίο βαδίζει ολοταχώς και έχει φωτιά μέσα στ’ αμπάρια κατά τις νεότερες ανακαλύψεις. Το ανακαλύψαμε τώρα, επί εκατό χρόνια πιστεύαμε άλλα πράγματα, και έπεσε πάνω στο παγόβουνο και δεν βούλιαξε από την πρόσκρουση, βούλιαξε επειδή είχε φωτιά μέσα στ’ αμπάρια.
Και έχουμε μια ευκαιρία σήμερα να εξετάσουμε και να διορθώσουμε αυτό που μας κατακαίει.
σημ. Παραλήφθηκαν όσα εδάφια θα μπορούσαν ν’αποκαλύψουν τα προσωπικά δεδομένα των διαδίκων.
δικηγόρος Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος
