για να δείτε το άρθρο στην ΕΦΣΥΝ ΄πιέσατε ΕΔΩ
Με αυτή τη φράση ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής ακύρωσε τις προσδοκίες χιλιάδων χωρισμένων γονιών -πατεράδων κυρίως- που διεκδικούν την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου ώστε να έχουν τη συνεπιμέλεια των παιδιών τους.
Παρά τους πολύχρονους αγώνες, παρά την υπερκομματική -του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου- υποστήριξη στο αίτημά τους, παρά τις ευρωπαϊκές οδηγίες, πάρα τις ώς τώρα διαβεβαιώσεις ότι το αίτημά τους τουλάχιστον θα εξεταστεί ενδελεχώς, οι χωρισμένοι μπαμπάδες την Παρασκευή είδαν τον υπουργό να απορρίπτει κατηγορηματικά ακόμα και τη συζήτηση.
Ο κ. Κοντονής, επικαλούμενος και την εμπειρία του από τη μαχόμενη δικηγορία, εκτιμά ότι «η επιμέλεια λύνεται με μια αίτηση ασφαλιστικών μέτρων και με μια αγωγή με βάση την ειδική διαδικασία που ολοκληρώνεται σχετικά γρήγορα» κι έτσι δεν απαιτείται αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου.
Κατά τον υπουργό, «υπάρχουν πλείστα όσα παραδείγματα» όπου το παιδί αναλαμβάνει ο πατέρας, ενώ όταν μεγαλώσει αρκετά «έχει δικαίωμα ο δικαστής να το καλέσει και να το ρωτήσει με ποιο γονέα θέλει να μείνει».
Ετσι, «δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα όσο νομίζετε. Δυστυχώς, τραγικά τα κάνουν ανεύθυνοι σύζυγοι που χωρίζουν κατ’ αυτόν τον τρόπο και δεν ιεραρχούν οι γονείς το συμφέρον των παιδιών τους. Δυστυχώς».
«Κι όμως η Γη γυρίζει, κύριε υπουργέ!», είναι η αντίδραση του Συλλόγου «Συνεπιμέλεια» που εξέδωσε ανακοίνωση, όπου σημειώνει μεταξύ άλλων:
«Εάν δεν μπορεί να υπάρξει, τότε, κύριε υπουργέ, πώς γίνεται και σε όλες τις άλλες χώρες να υπάρχει κοινή επιμέλεια και σε πολλές άλλες και η εναλλασσόμενη κατοικία (Γαλλία, Βέλγιο, Δανία, Σουηδία, Καταλονία, γερμανόφωνες χώρες, Αυστραλία, 17 Πολιτείες των ΗΠΑ, Βραζιλία, Μεξικό); (…)
»Η μόνη δυνατή λύση είναι η εναρμόνιση με το διεθνές δίκαιο: δύο γονείς για το παιδί, κοινές γονικές ευθύνες, ίσο χρόνο και με τους δύο γονείς, ανατροφή του παιδιού βάσει προγράμματος ανατροφής τέκνου που θα ρυθμίζει το πώς θα μεγαλώσει το παιδί, φιλική Δικαιοσύνη που δεν θα έχει ενάγοντες και εναγόμενους, νικητή και ηττημένους, αλλά δύο γονείς που θα συμφωνούν μπροστά στον δικαστή για το πώς θα μεγαλώσει το δικό τους παιδί.
»Ουτοπικό; Οχι, κύριε υπουργέ. Η πραγματικότητα της διπλανής πόρτας. Δείτε τι γίνεται σε άλλες χώρες, αρχίζοντας από τις γειτονικές μας».
Σταύρο μου…Με όλη την εκτίμηση που σου έχω…Πρέπει να πάμε ευρωπαϊκά δικαστήρια…και να λογοδοτήσουν όλοι όσοι είναι υπεύθυνοι για όλο αυτό το χάλι στην Ελλάδα…όλα είναι αντισυνταγματικά.. Ο Αστικός κώδικας αναφέρει ρητά κοινή γονική μέριμνα…τώρα γιατί οι νομολογίες δίνουν το παιδί αποκλειστικά στη μητέρα έπειτα απο αντιδικία…δεν ξέρω…αλλά δε θα το αφήσω έτσι…θα λογοδοτήσουν όλοι…θα το ψάξω μέχρι τέλους…γιατί δεν πηγαίνουμε ΕΔΑΔ…δεν το καταλαβαίνω… ο Αστικός Κώδικας παραβιάζεται ασύστολα…καθώς και το σύνταγμα…πρέπει να κινηθούμε όλοι…μην αφήνουμε τα παιδιά μας στους ανεύθυνους…έλεος δηλαδή….μέχρι εδώ…να μαζευτούμε όλοι να πάμε Υπουργό….στην τελική…και μετά Ευρωπαϊκά Δικαστήρια….έλεος δηλαδή…
Φίλε Μιχαήλ, είναι η σκέψη που έχω και με βασανίζει εδώ και καιρό (από την αρχή της περιπέτειάς μου με την ελληνική “Δικαιοσύνη”)… επικοινώνησε μαζί μου αν θες μέσω ΦΒ. Ονομάζομαι Σταύρος Μάντης, είμαι Κύπριος και ζω στην Ιταλία… το παιδί μου δεν το αφήνω έρμαιο στα συμφέροντα και τον παραλογισμό της άρχουσας τάξης και της τρέλλας καθενός… κάνε μου αίτημα φιλίας αναφέροντας Συνεπιμέλεια και θα σου απαντήσω άμεσα… αν οργανωθούμε τότε ό ένας θα στηρίζει τον άλλο και ίσως φέρουμε εις πέρας το αυτονόητο που για χώρες όπως η Ελλάδα φαντάζει ακατόρθωτο! Εμένη η κορούλα μου ό,τι και να της λεν η μάνα της και οι λοιποί εγκληματίες, οικογένεια και φίλοι της πρώην μου, δε θα μπορεί να πει στο μέλλον πως ο πατερας της ΚΑΤΕΘΕΣΕ ΤΑ ΟΠΛΑ! Καλώ όλους να συμπράξουμε και να συμβαδίσουμε για χάρη των παιδιών μας… κι ας χάσουμε… σημασία έχει εμπρακτα να αγωνιστούμε κι όχι στα λόγια… η δικαίωση ίσως έρθει μια μερα από το στόμα των παιδιών μας που θα γνωρίζουν πως κάναμε Ο,ΤΙ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ για να τα βοηθήσουμε!
Και ήλπιζα… για μια στιγμή πίστεψα πως υπάρχει Θεός και πως όλο αυτό το βασανιστήριο που υπόκεινται εδώ και περισσότερο από δύο χρόνια η (τετράχρονη τώρα) κόρη μου, εγώ και η οικογένειά μου θα λάμβανε τέλος μια και καλή… βλέπετε, δεν είναι μόνο αυτές οι χώρες που λέτε που έχουν αυτά τα “προνόμια” για τα παιδιά… μην πηγαίνετε μακρυά… στην Κύπρο, από όπου κατάγομαι, τα παιδιά μένουν τρεις μέρες με τη μαμμά, δύο με τον πατέρα και εν αλλάξ Σαββατοκύριακα και γιορτές… καταραμένη η ώρα και η στιγμή που έκανα παιδί με Ελλαδίτισσα… γιατί στο απώγειο της παραφροσύνης της νομοθεσίας στην Ελλάδα δεν βρίσκεται μόνο το γεγονός ότι ένας πατέρας πρέπει να ξεχάσει την επιμέλεια του παιδιού του άπαξ χωρίσει, είναι και ότι αν δεν έχει παντρευτεί δεν έχει καν το δικαίωμα της μέριμνας του παιδιού του χωρίς την σύμφωνη γνώμη της μητέρας… δυστυχώς όταν μπλέξεις με κατωτάτης κοινωνικής μόρφωσης οικογένεια δεν θα έχεις τη σύμφωνη γνώμη της μητέρας… απλά γιατί έτσι “πονάει” περισσότερο… ποιον πονάει είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο! Είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ αδικία… κυρίως για τα παιδάκια… αλλά τι να πει κανείς; Πονάω όλους τους πατέρες στην Ελλάδα, ειλικρινά σας πονάω… αλλά από την άλλη έχετε ευθύνη εφόσον συνεχίζετε να ψηφίζετε αυτούς τους άχρηστους… εγώ, καλώς ή κακώς, έμπλεξα και με πονάει ακόμη περισσότερο γιατί στην Κύπρο δεν ισχύουν αυτά τα αίσχη και στην Ιταλία όπου ζω και παλί ισχύει η κοινή επιμέλεια ως κανόνας μετά το χωρισμό… σε καμμία από τις δύο χώρες όμως δεν διαχωρίζεται σίγουρα ο πατέρας και τα δικαιώματά του απλά επειδή παντρεύτηκε ή όχι… ο πατέρας είναι πάντα πατέρας, όχι δότης σπέρματος! Κι ας είναι, κε Υπουργέ, ανεύθυνος, κατά τα λεγόμενά σας, που χώρισε… Προσωπική άποψη, κε Υπουργέ, αν μου επιτρέπετε: είναι πιστεύω πολύ πιο υπεύθυνο να χωρίσεις όταν τα πράγματα είναι εκρηκτικά μεταξύ ενός ζευγαριού για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα παρά, είτε να φτάσεις στα άκρα είτε να μεγαλώσουν τα παιδιά μέσα στη βία, λεκτική ή σωματική… αλλά αυτός είμαι εγώ, ένας “ανεύθυνος” που έκανε το “έγκλημα” να πάρει την απόφαση να χωρίσει… δεν υπελόγιζα τότε, φυσικά πως υπάρχει χώρα στην Ευρώπη με τέτοια τεταρτοκοσμική νομοθεσία… πόσο μάλλον, δεν υπελόγιζα πως αυτή η χώρα θα μπορούσε να ονομάζεται “Ελλάδα”… η γενέτειρα της Δημοκρατίας, λένε… (εδώ μου έρχεται να γελάσω και να κλάψω μαζί, συγχωρέστε με)… κι ας υποθέσουμε και δεκτούμε την άποψή σας πως οι γονείς που χωρίζουν είναι ανεύθυνοι… Γιατί το παιδί να πρέπει να επωμίζεται την “ανευθυνότητά” τους, όμως;… Το παιδί τι έγκλημα έχει διαπράξει, κε Υπουργέ, που θα πρέπει να πληρώνει με τέτοιο τρόπο τις αμαρτίες των γονέων του; Τι φταίει ένα παιδί να μεγαλώνει χωρίς πατέρα; Ή, έστω, και χωρίς μητέρα, αν επιμένετε στην άποψη ότι υπάρχουν “πολλές περιπτώσεις” που επιδίδεται η κηδεμονία στους πατέρες; Αλήθεια, κε Υπουργέ, πόσες περιπτώσεις υπάρχουν; Δεν μας το είπατε αυτό… το “πολλές” είναι κάπως ανακριβές… Και να υπάρχουν όντως πολλές, υπάρχει μια πολύ αισθητή διαφορά στην απόφαση ενός δικαστηρίου να δοθεί στον πατέρα η κηδεμονία του παιδιού του… πρέπει να υπάρχει λόγος σοβαρός… ή, μάλλον, μια σωρεία λόγων σοβαρών (και, πολλές φορές, υποκειμενικών) για να πάρει την κηδεμονία ο πατέρας… πρέπει να αποδεικτεί λ.χ. ότι η μητέρα εκδίδεται ή είναι ψυχοπαθής και έχει νοσηλευτεί σε ίδρυμα ψυχικής υγείας ή είναι ναρκομανής/αλκοολική, κ.ά…. πόσες από αυτές τις μητέρες υπάρχουν, κε Υπουργέ; Για να δοθεί, από την άλλη, η κηδεμονία σε μία μητέρα ή, μάλλον, για να στερηθεί την κηδεμονία ο πατέρας δεν χρειάζονται αποδεικτικά και λόγοι… Η διαδικασία είναι αυτόματη, άδικη, απάνθρωπη μα, καθόλα νόμιμη! Θα έπρεπε εξ ορισμού να ορίζεται σαν ψυχασθένεια αλλά και έγκλημα που διώκεται ποινικά αυτή η μανία ορισμένων γυναικών να “εκδικούνται” μέσω των παιδιών στερώντας τα από τον πατέρα τους χωρίς κανένα λόγο τις πιο πολλές φορές… Αλλά όχι μόνο δεν είναι αλλά είναι “ευλογημένη” πρακτική και ενθαρρύνεται από τις παρούσες νομοθεσίες του Κράτους σας, κε Υπουργέ! Και ο φαύλος κύκλος δικαστικών μαχών αρχίζει και- όντας φαύλος- δεν τελειώνει ποτέ… και τα παιδιά είναι τα πιο μεγάλα θύματα!
καλημέρα σας. Σας καταθέτω το υπ’ αριθμ. 2079/2015 ψήφισμα του συμβουλίου της ευρώπης και παρακαλώ όπως το διαβάσουν όλοι-ες οι ενδιαφερόμενοι-ες.
Συζήτηση ολομέλειας την 2α Οκτωβρίου 2015 ( 36η Συνεδρίαση) με θέμα Εξάλειψη των Διακρίσεων με εισηγήτρια την Francoise Hetto-Gaasch και τοποθέτηση της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων, Υγείας και Βιώσιμης Ανάπτυξης με εισηγητή τον Stefan Schennach.
1. Η Ολομέλεια του Κοινοβουλίου προάγει συστηματικά την ισότητα των φύλων τόσο στον εργασιακό χώρο όσο και στην ιδιωτική ζωή του ατόμου. Στα περισσότερα κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης παρατηρούνται κύριες και ουσιαστικές βελτιώσεις στον τομέα αυτό αν και δεν είναι αρκετά επαρκείς. Θα πρέπει να διασφαλίζεται και να προάγεται η ισότητα μεταξύ των γονέων μέσα στο πλαίσιο της οικογένειας από τη στιγμή που αποκτούν παιδιά. Η ενεργή συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή του παιδιού είναι ευεργετική για την ανάπτυξη του παιδιού. Κρίνεται αναγκαίο να αναγνωριστεί στις πραγματικές του διαστάσεις ο ρόλος του πατέρα απέναντι στα παιδιά του ακόμα και στα βρέφη και να λάβει τη δέουσα αξία.
2. Η κοινή γονεϊκή μέριμνα-επιμέλεια (shared parental responsibility) υποδηλώνει ότι οι γονείς έχουν συγκεκριμένα δικαιώματα, καθήκοντα και ευθύνες απέναντι στα παιδιά τους. Γεγονός όμως είναι ότι ο πατέρας συχνά αντιμετωπίζει το νόμο, την εφαρμογή του και προκαταλήψεις, που του στερούν τη σταθερή και αδιάλειπτη πατρική σχέση με τα παιδιά του (Απόφαση 1921/2013).
Με την απόφαση “ Ισότητα των φύλων, συνδυασμός εργασιακής και προσωπικής ζωής και κοινή γονεϊκή επιμέλεια-μέριμνα”, η Ολόμελεια καλεί τις αρχές των κρατών-μελών να σεβαστούν το δικαίωμα του πατέρα να απολαμβάνει κοινή γονεϊκή μέριμνα-επιμέλεια διασφαλίζοντας ότι το οικογενειακό δίκαιο προβλέπει στην περίπτωση διάστασης ή διαζυγίου τη δυνατότητα κοινής επιμέλειας των παιδιών ως προς το υπέρτερο συμφέρον τους βασιζόμενο στην αμοιβαία συμφωνία μεταξύ των γονέων.
3. Η Ολομέλεια επισημαίνει ότι ο σεβασμός της οικογένειας αποτελεί ουσιαστικό δικαίωμα που κατοχυρώνεται από το Άρθρο 8 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ETS No 5) και αναρίθμητα διεθνή νομικά συμβούλια και όργανα. Η δυνατότητα να βρίσκονται μαζί γονέας και παιδί αποτελεί αναπόσπαστο και αναγκαίο τμήμα της οικογένειας. Ο χωρισμός γονέα-παιδιού προκαλεί μη αναστρέψιμες επιδράσεις στη σχέση τους που είναι αδύνατο να αποκατασταθούν στο μέλλον. Μια τέτοια απομάκρυνση θα πρέπει να διατάσσεται μόνο από δικαστή και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις όπου συντρέχουν λόγοι υψηλού κινδύνου για το συμφέρον του παιδιού.
4. Επιπλέον, είναι πεποίθηση της Ολομέλειας ότι η προαγωγή της κοινής γονεϊκής μέριμνας-επιμέλειας ενισχύει την απάλειψη στερεότυπων που αφορούν το ρόλο της γυναίκας και του άντρα μέσα στο πλαίσιο της οικογένειας και ότι απλώς αποτελεί τη φυσική εξέλιξη που συντελέστηκε μέσα από τις κοινωνικές αλλαγές σε σχέση με την οργάνωση της προσωπικής και οικογενειακής ζωής που έλαβαν χώρα τα τελευταία πενήντα χρόνια.
5. Με βάση τα παραπάνω, η Ολομέλεια καλεί τα κράτη-μέλη να:
5.1. υπογράψουν και/ή κυρώσουν, εάν δεν το έχουν ήδη πράξει, τη Σύμβαση Άσκησης των Δικαιωμάτων του Παιδιού (ETS No.160) και τη Σύμβαση για την Επικοινωνία με τα Παιδιά (ETS No. 192),
5.2. υπογράψουν και/ή κυρώσουν εάν δεν το έχουν ήδη πράξει, την από το 1980 Σύμβαση της Χάγης για τα Πολιτικά Δικαιώματα αναφορικά με τη Διεθνή Απαγωγή Παιδιού και να την εφαρμόσουν σύμφωνα με τη Σύμβαση διασφαλίζοντας την άμεση συνεργασία και ανταπόκριση των αρμόδιων αρχών που έχουν την ευθύνη εφαρμογής της.
5.3. διασφαλίσουν ότι οι γονείς έχουν ίσα δικαιώματα απέναντι στα παιδιά τους σύμφωνα με τη νομοθεσία και τη διοικητική πρακτική, ότι κάθε γονέας έχει το δικαίωμα ενημέρωσης και γνώμης για σημαντικές αποφάσεις που αφορούν τη ζωή και την ανάπτυξη των παιδιών τους, πάντα σύμφωνα με το υπέρτερο συμφέρον των παιδιών.
5.4. απαλείψουν από τη νομοθεσία τους κάθε ανισότητα που βασίζεται στην οικογενειακή κατάσταση των γονέων συμπεριλαμβανομένων των γονέων που έχουν προχωρήσει στην πράξη αναγνώρισης τέκνου,
5.5. εισάγουν στη νομοθεσία τους την αρχή της εναλλασσόμενης κατοικίας μετά τη διάσταση/χωρισμό εκτός από περιπτώσεις κακοποίησης ή παραμέλησης ανηλίκου ή ενδοοικογενειακής βίας, και ο χρόνος παραμονής με κάθε γονέα να προσαρμόζεται στις ανάγκες και δραστηριότητες του παιδιού,
5.6. σέβονται το δικαίωμα να εκφέρει την απόψη του το παιδί σε όλα τα θέματα που το αφορούν όταν είναι σε θέση να αντιληφθεί επαρκώς τα θέματα,
5.7. λαμβάνεται υπόψη αν υπάρχει εναλλασσόμενη διαμονή τέκνου κατά την απονομή κοινωνικών επιδομάτων,
5.8. ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα που να εξασφαλίζουν ότι οι αποφάσεις που αφορούν τη διαμονή τέκνου και η άσκηση των δικαιωμάτων του είναι σε πλήρη εναρμόνιση, συμπεριλαμβανομένης και της παραβίασης επικοινωνίας τέκνου-γονέα όταν δεν τηρείται η επικοινωνία λόγω υπαιτιότητας του άλλου γονέα,
5.9. ενθαρρύνουν και όπου κρίνεται να υπάρχει μεσολάβηση/διαμεσολάβηση μέσα στο πλαίσιο των δικαστικών διαδικασιών σε περιπτώσεις οικογενειών με παιδιά και, ειδικότερα με τη θεσμοθέτηση υποχρεωτικής ενημερωτικής συνάντησης με δικαστική εντολή, με σκοπό την ευαισθητοποίηση των γονέων πάνω στο θέμα της κοινής γονικής επιμέλειας-μέριμνας ως η καλύτερη επιλογή ως προς το υπέρτερο συμφέρον του παιδιού και την κατεύθυνση τους προς αυτήν, διασφαλίζοντας ότι οι μεσολαβητές/διαμεσολαβητές διαθέτουν επάρκή εκπαίδευση και τέλος ενθαρρύνοντας τη συνεργασία των διαδίκων καθώς και ειδικών, με βάση το μοντέλο Cochem,
5.10. να διασφαλίσουν ότι οι ειδικοί που παρακολουθούν τα παιδιά σε οικογενειακές υποθέσεις που έχουν πάρει τη δικαστική οδό, διαθέτουν την απαραίτητη διεπιστημονική εκπαίδευση πάνω στα συγκεκριμένα δικαιώματα και ανάγκες των παιδιών κάθε ηλικιακής ομάδας καθώς επίσης και στις διαδικασίες που αφορούν τα παιδιά, σύμφωνα με τις Οδηγίες του Συμβουλίου της Ευρώπης για δικαιοσύνη φιλική προς το παιδί,
5.11. ενθαρρύνουν τον γονεϊκό προγραμματισμό ανατροφής του παιδιού (parenting plan) – η απόδοση στην ελληνική είναι αποκλειστικότητα του ΓΟΝ.ΙΣ – με βάση τον οποίο παρέχεται η δυνατότητα στους γονείς να καθορίσουν οι ίδιοι τους βασικούς τομείς ζωής των παιδιών τους και να δημιουργηθεί η δυνατότητα να μπορούν τα παιδιά να ζητούν αλλαγή συνθηκών που τα επηρεάζει άμεσα, ιδιαίτερα όσον αφορά τον τόπο διαμονής,
5.12. υιοθετήσουν γονεϊκή άδεια μετ’ αποδοχών και για τον πατέρα κατά προτίμηση στις περιπτώσεις που η άδεια δεν μεταφέρεται.
Κατόπιν των ανωτέρω καλώ όλους τους ενδιαφερόμενους να συλλέξουμε υπογραφές και να αποτανθούμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιώματων ούτως ώστε να υπάρξει προοπτική δικαίωσης. Εφόσον η πολιτική ηγεσία δεν επιθυμεί την επίλυση ενός τόσου σοβαρού προβλήματος πρέπει να διεκδικήσουμε την επίλυσή του μέσω ευρωπαϊκής οδού. Αρκετός χρόνος χάθηκε και λύση σε εθνικό επίπεδο δε βλέπουμε. Μόνο έτσι θα αναγκαστούν να σεβαστούν τα αναφαίρετα συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα της ισότητας και ισονομίας. Ίσως και έτσι υπάρξει μοχλός πίεσης προκειμένου να ψηφιστεί η συνεπιμέλεια. Τα ασφαλιστικά μέτρα όχι μόνο δε λύνουν το πρόβλημα αλλά το επιδεινώνουν. Και μην πλανάται κανείς ότι επιλύονται γρήγορα. Η περίπτωση μου χωρίς να φταίω κρατάει 3,5 χρόνια. Παρακαλώ όλοι να κινηθούμε για το δίκαιό μας. Αλλιώς ένα ή δύο άτομα να κινηθούν και αλλιώς μερικές δεκάδες χιλιάδες σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και καλώ της αρμόδιες ΜΚΟ όπως κινηθούν σε αυτό το πλαίσιο. Αφού βλέπετε ότι δεν επιθυμούν να το διευθετήσουν, θα το διευθετήσουμε οι ίδιοι μας σε ευρωπαϊκό- κοινοτικό επίπεδο.
Συγχαρητήρια στη ΜΚΟ ΄΄ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ΄΄ για το έργο της. Δεν αντιλαμβάνεστε όμως κάτι γίνεται με τη συνεπιμέλεια..? Γιατί δεν εκδίδετε ανακοίνωση ούτως ώστε να καλείτε όλους τους ενδιαφερόμενους να κινήθουν δικαστικά απευθυνόμενοι στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιώματων μέσω συλλογής υπογραφών..? Αν κινηθούμε δεκάδες χιλιάδες μέσω Ευρωπαϊκής οδού θα δικαιωθούμε σίγουρα. Οι ευρωπαϊκοί εταίροι μας θα καταλάβουν ότι κάτι γίνεται και θα πιέσουν τις Αρμόδιες Ελληνικές Αρχές να το φέρουν στη Βουλή για συζήτηση και γιατί όχι και για ψήφιση. Σας παρακαλώ κινηθείτε σε αυτό το πλάνο και ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΟΤΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ.
κατι σαπιο μου μυριζει στον αερα τι αραγε;;