Δημοσιεύουμε το πιο κάτω άρθρο ακριβώς γιατί γράφεται από τη σκοπιά του νομικού και όχι από αυτή του επιστήμονα της ψυχικής υγείας.
Περισσότερο συγκεκριμένο για τη γονική αποξένωση και νυν διάρρηξη σχέσεων άρθρο έχουμε δημοσιεύσει παλαιότερα. Διαβάστε το.
Οι λογοτεχνικές αναφορές με συναίσθημα για τα δραματικά αποτελέσματα της αποξένωσης δεν οδηγούν στην αντιμετώπιση του προβλήματος.
Στην αντιμετώπιση θα οδηγήσει η γνώση και όχι η καταγραφή του ψυχικού πόνου. Αυτοί που μιλάνε μόνο απλά έχουν εγκαταλείψει τα παιδιά τους που τόσο τους χρειάζονται.
Σ.Σ.
Άρθρο της Patricia Fersch
Δημοσιεύθηε στο FORBES
Δείτε το πρωτότυπο ΕΔΩ
(μετάφραση δική μας)
Πώς μπορώ να αναγνωρίσω αν ο συν-γονέας μου μπορεί να επιδοθεί σε Γονική Αποξένωση;
Ένας γονέας που εμφανίζει σημάδια διαταραχής της προσωπικότητας, όπως ο ακραίος ναρκισσισμός, η οριακή διαταραχή προσωπικότητας και η αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας, κινδυνεύει περισσότερο να γίνει αποξενωτής. Συχνά ο γονέας αρνείται αυτές τις διαταραχές και ως εκ τούτου δεν αναζητά καμία θεραπεία ψυχικής υγείας για να μετριάσει τις συμπεριφορές που προκαλούν. Ακόμη χειρότερα, μπορεί να κατηγορήσει τον άλλο γονέα ότι είναι ψυχικά άρρωστος και να εμπλακεί σε συμπεριφορές όπως το “gaslighting”[i].
Δεν είναι αυτοί οι μόνοι γονείς που επιδίδονται στη γονική αποξένωση, αλλά αυτοί αποτελούν την ομάδα που παρουσιάζει το μεγαλύτερο κίνδυνο να το κάνει.
Υπάρχει μια σημαντική σχέση μεταξύ των συμπεριφορών των αποξενωτών γονέων και των αποξενωμένων παιδιών, όπως διαπίστωσε μια μελέτη του 2016 σε άτομα κολεγιακής ηλικίας.
Ποιες είναι οι πιθανές επιπτώσεις στο παιδί μου;
Τα παιδιά που αποξενώνονται από τον έναν γονέα μπορεί: να βιώνουν αυξημένο θυμό, να έχουν αυξημένα συναισθήματα παραμέλησης (ή ακόμη και να παραμελούνται πραγματικά οι βασικές τους ανάγκες, ενώ βρίσκονται ανάμεσα στη σύγκρουση των γονέων τους), να μάθουν ένα καταστροφικό μοτίβο που θα μεταδίδουν στους άλλους, να αποκτήσουν μια διαστρεβλωμένη άποψη της πραγματικότητας και να γίνονται επιρρεπή στο να λένε ψέματα για τους άλλους, να γίνονται εριστικά με τους άλλους επειδή έχουν μάθει μια νοοτροπία “εμείς όλοι εναντίον τους”, να βλέπουν τα πράγματα πολύ “ασπρόμαυρα”, να στερούνται ενσυναίσθησης.
Πότε αρχίζει η αποξένωση;
Όταν γεννιέται ένα παιδί, κάθε γονέας σχηματίζει έναν δεσμό ή προσκόλληση με το παιδί, γνωστή ως θεωρία της προσκόλλησης του παιδιού. Για τον μελλοντικό αποξενωτή γονέα αυτός ο δεσμός συχνά βασίζεται στις συναισθηματικές ανάγκες του γονέα και όχι σε εκείνες του παιδιού. Η σχέση γονέα/παιδιού από νωρίς αντιστρέφεται. Ένας γονέας που αγνοεί την πείνα και την ανάγκη του ενός έτους παιδιού του να φάει για να ικανοποιήσει τον εγωισμό του ως γονέα και την επιθυμία του να το επιδείξει στους πελάτες του και να επαινεθεί ως μπαμπάς, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τις ανάγκες του παιδιού, ικανοποιεί τις δικές του ανάγκες και όχι τις ανάγκες του παιδιού.
Όταν ξεκινήσει ο χωρισμός των γονέων, ο μελλοντικός αποξενωτής ασκεί μεγαλύτερη πίεση από ό,τι συνήθως στο παιδί για να τον ή την στηρίξει συναισθηματικά. Το παιδί μπορεί συχνά να βρίσκει αυτή την κατάσταση αφόρητη και το ίδιο να μην μπορεί να αντισταθεί στη συναισθηματική ανάγκη του αποξενωτή να υποτιμήσει τον άλλο γονέα. Το παιδί τότε μπαίνει στη θέση του να είναι ένας πάροχος συναισθηματικής φροντίδας.
Οι απόλυτα φυσιολογικοί γονείς απευθύνονται συχνά – κακώς – στο παιδί τους κατά τη διάρκεια του χωρισμού ή του διαζυγίου για συναισθηματική υποστήριξη. Αυτό από μόνο του δεν τους καθιστά αποξενωτές. Οι περισσότεροι γονείς αυτοδιορθώνονται, αναλαμβάνουν τον έλεγχο και επιστρέφουν στο ρόλο τους ως γονείς, παρέχοντας ότι χρειάζεται για τις συναισθηματικές του ανάγκες το παιδί και αναζητώντας αυτοί κατάλληλα συναισθηματική υποστήριξη αλλού, μέσω ενός συμβούλου, της οικογένειας ή των φίλων.
Ορισμένοι αποξενωτικοί γονείς χρησιμοποιούν τα χρήματα ως όπλο τους για να υποτιμήσουν (ο στοχοποιημένος γονέας κερδίζει λιγότερα και επομένως είναι κατώτερος) τον στοχοποιημένο γονέα ως αδύναμο κρίκο της οικογενειακής μονάδας και για να εξαγοράσουν την αφοσίωση του παιδιού. Ένας πατέρας αγόρασε ένα πορτραίτο σε φυσικό μέγεθος του ίδιου και του παιδιού από έναν παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνη χρησιμοποιώντας έτσι τόσο την οικονομική δύναμη όσο και την έμπρακτη απόδειξη της αποξένωσης (η μητέρα δεν είναι στη φωτογραφία) του παιδιού από τη μητέρα. Αυτό σε συνδυασμό με τα εξωτικά ταξίδια και άλλους τρόπους με τους οποίους αφαιρούσε από τη μητέρα τις απολαύσεις που απολάμβανε με το παιδί (η μητέρα συνήθιζε να πηγαίνει το παιδί για κούρεμα σε ένα τοπικό κοινοτικό ινστιτούτο αισθητικής μέχρι που ο πατέρας προσέλαβε μια αισθητικό να έρθει στο σπίτι για να μάθει στο παιδί πώς να φτιάχνει μόνο του τα μαλλιά του) χειραγώγησε το παιδί για να στραφεί προς αυτόν. Το πόσο μακριά θα φτάσει αυτός ο πατέρας μένει να το δούμε, καθώς βρίσκεται στα πρώτα στάδια της αποξένωσης.
Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες μπορούν να είναι αποξενωτές.
Πότε είναι πιο πιθανό να συμβεί η αποξένωση;
Όταν το παιδί αρχίζει να μιμείται το μίσος του αποξενωτή γονέα προς τον άλλο γονέα, τον στοχοποιημένο γονέα, τότε έρχεται η αποξένωση. Τελικά, το παιδί πιστεύει την άποψη του αποξενωτή, επειδή για να παρέχει υποστήριξη σε αυτόν τον γονέα, πρέπει να το κάνει. Η επιλογή του παιδιού να μην υποστηρίξει συναισθηματικά αυτόν τον γονέα δεν είναι κάτι που το παιδί έχει μάθει να κάνει από τη γέννησή του. Η γονική αποξένωση έχει συμβεί με την εργαλειοποίηση του παιδιού ως όργανο καταστροφής του στοχοποιημένου γονέα.
Κάποια στιγμή, το παιδί υιοθετεί πλήρως και ολοκληρωτικά την άποψη του αποξενωτή γονέα για τον στοχοποιημένο γονέα και ο κύκλος ολοκληρώνεται. Το παιδί δεν τρέφει καμία ενσυναίσθηση προς το στοχοποιημένο γονέα και τον βλέπει μόνο μέσα από τα μάτια του αποξενωτή γονέα.
Τι μπορώ να κάνω αν δω αυτό να συμβαίνει στον οικογενειακό μου βίο;
Υπάρχουν πολλοί ειδικοί που ασχολούνται με τη γονική αποξένωση στο διαδίκτυο. Θα πρέπει να έχετε υπόψη σας τους νόμους του κράτους σας όσον αφορά τη νομική αναγνώριση της γονικής αποξένωσης. Οι νομικοί θα πρέπει να γνωρίζουν τους νόμους της πολιτείας σας και οι ψυχολόγοι εμπειρογνώμονες πρέπει να έχουν επαγγελματικά δικαιώματα για να δώσουν χρήσιμη καθοδήγηση που χρειάζεται το δικαστικό σας σύστημα. Η πιο συνεπής και σημαντική συμβουλή που έχω δει είναι να φροντίσετε τον εαυτό σας, αν είστε ο γονέας-στόχος, τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά.
Καταγράψτε τα πάντα σε ένα ημερολόγιο – τις χαμένες επισκέψεις, την αποξενωτική συμπεριφορά κατά τη παρουσία του παιδιού. Να είστε συνεπείς με το παιδί σας, ανεξάρτητα από το πώς ανταποκρίνεται σε εσάς. Μην τα εγκαταλείπετε.
[i] ΣΗΜ. : μέθοδος ψυχολογικής χειραγώγησης της οποίας στόχος είναι η σπορά αμφιβολιών εντός ατόμων ή ομάδων ατόμων, έτσι ώστε να μην είναι βέβαια για την ίδια τους την μνήμη, αντίληψη, και λογική. Χρησιμοποιώντας συνεχή άρνηση, παραπλάνηση, αντιφάσεις, και ψεύδη, προσπαθεί να αποσταθεροποιήσει το θύμα και να απαξιώσει τις πεποιθήσεις του.
το προβλημα δεν είναι τι επιλογές κάνει ο καθένας. είναι φοβερό το πόσο εύκολο είναι να κατηγορήσεις κάποιον ότι επέλεξε λάθος και μα ξεχάσεις οτι άνα πάσα στιγμή μπορεί να σου συμβεί το ιδιο. Η γονικη αποξενωση δεν είναι κακούργημα στην πολιτισμένη δύση. Εαν ήταν κανεις δεν θα το έκανε η και εαν το έκανε θα πήγαινε φυλακή. υπάρχουν τρόποι να αποδειχτεί η γονικη αποξενωση αλλά ο νομοθέτης αρνειτε να την αναγνωρίσει σαν πανικό αδίκημα. Γιατι άραγε;;; δυστηχως οταν ένας από τιυς δύο γονείς ριναι Νάρκισσος το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να φύγεις. Η τρύπα στο νομικό σύστημα είναι τόσο μεγάλη που απλά θα κσνεις τα πραγνατα χειρωτερα. Οι ψευδείς καταγγελίες για σεξουαλικη παρενοχληση για παραδειγμα ειναι αποτέλεσμα του οτι η νομοθεσια δεν τιμωρεί την γονικη αποξένωση, Τα επόμενα χρόνια θα δούμε πολλά τέτοια εργαλεία από τους αποξένωτες που θα έχουν μόνο ένα σκοπό ΕΚΔΙΚΗΣΗ.. γιατί για τα παιδιά τιυς ουσιαστικά δεν νοιάζονται παρα μόνο να ικανοποιήσουν τον δικο τους αρωστημενο Νάρκισσισμο.
Γνωριστήκαμε το 2010, εγώ ελεύθερος αυτή παντρεμένη σε αποτυχημένο γάμο αλλά χωρίς παιδί
Κάναμε παιδί το 2011 πριν αυτή πάρει διαζύγιο. Τον ίδιο χρόνο βγαίνει το διαζύγιο αλλά το παιδί γεννιέται στο όνομα του πρώην. Παντρευτήκαμε το 2012 και αναγνώρισα κανονικά το παιδί μου. Ως εδώ όλα καλά.
Αρχίζει να με απατάει το 2014, την ανακαλύπτω το 2015 και τη βγάζω σε διάσταση. Συμφωνούμε ότι ο χωρισμός είναι ‘φιλικός’ και οι δύο μας θα έχουμε το παιδί στα σπίτια μας ισόποσα – κάτι σαν συνεπιμέλεια χωρίς δικαστική απόφαση – Ότι αυτό θα είναι το καλύτερο για το παιδί.
4 χρόνια επαναπαύομαι σε αυτή την κατάσταση ενώ βλέπω το παιδί μου όλο και λιγότερο. Καταλήγω να μου φέρνει το παιδί όταν φεύγει για δουλειά και να το παραλαμβάνει όταν σχολάει. Φυσικά δεν το βλέπω, γιατί δουλεύω κι εγώ. Το κρατάει η μητέρα μου.
Το 2019 με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ότι σε ένα μήνα πρόκειται να μετακομίσει σε πόλη της επαρχίας (παρέα με τον νέο της γκόμενο) 500 χιλιόμετρα μακριά. “Και το παιδί;” την ρωτάω. “Ο νόμος λέει ότι το παιδί πάει με τη μαμά”. Βλέπω μια ‘οικογενειακή’ δικηγόρο η οποία δεν μου λέει τίποτα ουσιαστικό. Ψάχνω στο δίκτυο και βρίσκω ότι, εκτός κι αν η μητέρα είναι ψυχοπαθής, ναρκομανής ή πόρνη, δεν έχω καμμία ελπίδα να παραμείνω πατέρας του παιδιού μου. Φυσικά δεν πάω στα αυτοαποκαλούμενα ‘οικογενειακά’ δικαστήρια, αφού ΔΕΝ μου περισσεύουν χιλιάρικα για πέταμα.
Μέσα στο 2020 έχω ταξιδεύσει 2 φορές στην πόλη που ζούνε για να δω το παιδί μου κσι να της πάω ρούχα. 75 ευρώ εισητήριο και δεκαέξι (16) ώρες ταξίδι συνολικά με το ΚΤΕΛ. Επιστροφή αυθημερόν γιατί αλλιώς χρειάζονται άλλα 50 ευρώ ξενοδοχείο. Βλέπω το παιδάκι για λίγες ώρες σε πάρκα και παιδικές χαρές.
Φέτος συμφωνήσαμε να μου φέρει το παιδί 6 ημέρες για να το πάω καλοκαιρινές διακοπές. Σημειωτέον, έχω να δω το παιδί μου 1 χρόνο. Την ημέρα που ήταν να παραλάβω το παιδί, με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ότι οι 6 ημέρες τελικά θα γίνουν 4. Της απαντώ ότι μόλις ακύρωσα τα ξενοδοχεία και να κρατήσει το παιδί και τις υπόλοιπες 4 ημέρες.
Παράλληλα με όλα αυτά, η μητέρα της, που δεν μπόρεσε ποτέ της να δεχθεί το γεγονός ότι έδιωξα την κόρη της, δηλητηριάζει το παιδί ώστε να μου πετάει σε ανύποπτες στιγμές κουβέντες όπως το ότι θέλει να αλλάξει το επώνυμό της, οτί ο γκόμενος είναι κι αυτός πατέρας της κτλ. Το παιδί είναι τώρα 10 ετών και ενώ ξέρει να χειρίζεται το κινητό της μητέρας της, με έχει πάρει συνολικά στα 2 αυτά χρόνια, 1 και μόνο τηλέφωνο.
Παρ’όλο που έχω χάσει το παιδί μου οριστικά, συνεχιζω να συνεισφέρω στη διατροφή του κάθε μήνα, να πληρώνω το μισό φροντιστήριο αγγλικών, να δίνω για δώρα κάθε χριστούγεννα και πάσχα, για σχολικά είδη κάθε αρχή της σχολικής χρονιάς και να της αγοράζω ρούχα. Επιπλέον, το παιδί δεν έχει δει ποτέ του ξένη γυναίκα δίπλα μου.
Πατέρα…..η κοπέλα δεν φταίει τίποτα..εσυ τα προξένησες όλα..εξ αρχης ήξερες τι καπνό φουμάρει…Αυτές οι περιπτώσεις σαν την δικιά σου δεν αφορούν την συνεπιμέλεια αλλά διόρθωση της μ@λ@ιας που εσυ έκανες με μία ελευθέρων ηθών..
Σε κάθε περίπτωση το όπως εστρωσες θα κοιμηθείς αφορά αποκλειστικά εσένα και οχι την συνεπιμέλεια.
Αυτός μπορεί να ερωτεύτηκε με τον λάθος άνθρωπο και πληρώνει με την εξαφάνιση του παιδιού του από την ζωή του , αυτή κάνει ό,τι επιλογές θέλει χωρίς συνέπειες και όχι μόνο αυτό παίρνει και επιδότηση ( διατροφή , κρατικά επιδόματα και φοροελαφρύνσεις ) – Η περίληψη του σύγχρονου διαζυγίου με παιδιά –
<>
Απο φιλοσοφίες… ήμουν νιός και γέρασα. Η Κυβέρνηση υφάρπαξε την ψήφο μας και πρέπει να τιμωρηθεί.
Σε απάντηση μα οι άλλοι είναι χειρότεροι…η δικιά μου απάντηση, η καταψήφιση της κυβέρνησης δεν έχει να κάνει με αποδοχή της πολιτικής των “άλλων” αλλά με την τιμωρία του ψεύτη.
Συμφωνώ απόλυτα !