Εξετάζοντας ξανά την Έρευνα για την Γονική Σύγκρουση, Κοινή Ανατροφή και Διευθετήσεις Επιμέλειας
Linda Nielsen
Wake Forest University
Το παρόν άρθρο ασχολείται με 4 ερωτήματα: Πρώτο, πόσο βάρος θα πρέπει να δίνεται στην γονική σύγκρουση και στην ποιότητα της σχέσης κοινής ανατροφής στις αποφάσεις για τον χρόνο ανατροφής, ειδικά σε σχέση με την διαμονή των παιδιών για τουλάχιστον το 35% του χρόνου τους με κάθε γονέα στην κοινή ανατροφή; Δεύτερο, μέχρι ποιο σημείο συνδέονται η χαμηλή σύγκρουση και η συνεργατική κοινή ανατροφή με καλύτερα αποτελέσματα για τα παιδιά; Τρίτο, σε ποιο βαθμό είναι συνδεδεμένα τα αποτελέσματα των παιδιών με το εάν οι γονείς τους αντιδικούν στο δικαστήριο για την επιμέλεια ή γενικότερα έχουν υψηλή νομική διαμάχη; Τέταρτο, συνδέεται η συνεπιμέλεια με χειρότερα αποτελέσματα απ’ ότι η αποκλειστική επιμέλεια για τα παιδιά που οι γονείς τους έχουν μια συγκρουσιακή, μη συνεργατική σχέση κοινής ανατροφής; Οι πρόσφατες έρευνες δεν υποστηρίζουν την αντίληψη ότι η σύγκρουση, συμπεριλαμβανομένης και της νομικής σύγκρουσης, θα έπρεπε να αποκλείει την συνεπιμέλεια ως την βέλτιστη διευθέτηση που εξυπηρετεί το καλύτερο συμφέρον των παιδιών. Οι γονείς με συνεπιμέλεια δεν έχουν γενικά σημαντικά λιγότερη σύγκρουση ή περισσότερο συνεργατικές σχέσεις μεταξύ τους από ότι οι γονείς της αποκλειστικής επιμέλειας. Η σύγκρουση και η φτωχή ποιότητα κοινής ανατροφής δεν συνδέονται με χειρότερα αποτελέσματα για τα παιδιά της συνεπιμέλειας από ότι για αυτά της αποκλειστικής επιμέλειας. Η ποιότητα της σχέσης γονέα-παιδιού είναι καλύτερη μεταβλητή πρόβλεψης των αποτελεσμάτων των παιδιών από ότι η σύγκρουση, με την εξαίρεση των πιο ακραίων μορφών σύγκρουσης όπου μπορεί να εκτεθούν τα παιδιά. Ενώ συνεχίζουμε τις προσπάθειές μας για βελτίωση των σχέσεων των γονέων μεταξύ τους, θα πρέπει να επιδοθούμε στο να βοηθούμε και τους δυο γονείς στο να διατηρούν και να ενισχύουν τις σχέσεις τους με τα παιδιά τους.
Λέξεις κλειδιά: συνεπιμέλεια, κοινή ανατροφή, σύγκρουση, διαζύγιο, επιμέλεια
Δείτε εδώ ολόκληρο το άρθρο
Υπάρχει τεράστιο πρόβλημα σε μέγεθος, το ίδιο που υπήρχε και πριν την ψήφιση του 4800/21. Τι ακριβώς “έφτιαξε” ένας νόμος αλυσιτελής & αόριστος μόνο οι κλακαδόροι της κερκίδας ξέρουν.
1) Εξακολουθεί η παρουσία και των δύο γονέων στην ανατροφή ενός ανηλίκου να επαφίεται στην καλή πρόθεση ενός δικαστή. Με άλλα λόγια το παιδί δεν είναι δικό σου αλλά μίας δικαστίνας, ξένης προς το παιδί η οποία του ρυθμίζει την ζωή. Απαράδεκτο και καταχρηστικό ένας άγνωστος να ασκεί δικαιώματα σε ένα παιδί ανώτερα απο του βιολογικού γονέα.
2) Οι διατροφάρες “πετάνε” ανεξέλέγκτες …ακόμα. Δεν βάζουν όρια σε ένα Large δικαστή με 5.000 μισθό στο να ορίζει διατροφές σύμφωνα με τις ανάγκες των ανηλίκων και τα εισοδήματα των γονέων.
3) Η κατάσχεση της γκαρσονιέρας ενός ανέργου για το καλό του παιδιού του και η μετατροπή του σε άστεγο ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ έχει λογική. Δεν υπάρχει προστασίας πρώτης κατοικίας απο τα αρπακτικά…. ΑΚΟΜΑ. Οι σύλλογοι με την κερκίδα για αυτό τι έχουν να πούνε? Νίκησαν υποθέτω?