Και τι δεν ακούμε οι γονείς από τα παιδιά μας. Στο σχολείο, καθηγητής των Ελληνικών χρειάστηκε να εξηγήσει ένα νομικό όρο, τη λέξη «έξωση». Δεν καταλάβαιναν οι μαθητές τη περιγραφική προσέγγιση στα ελληνικά και βρήκε τη λύση : «eviction». Α’ ναι, το καταλάβαμε ακούστηκε από τη τάξη.
Κάτι τέτοιο είχε ξαναγίνει και δούλεψε. Για να εξηγήσει τη διαφορά σουρεαλισμού και ιμπεριαλισμού κατέφυγε στο surrealism και imperialism.
Παλιότερα λίγοι ήξεραν αγγλικά. Όποιος μιλούσε αγγλικά ξεχώριζε. Μιλάμε για καλά αγγλικά, να μπορεί να συνεννοηθεί και να κρατήσει συζήτηση. Ήταν μια εποχή που η ξένη γλώσσα αποτελούσε σχεδόν προνόμιο. Σήμερα, όμως, η εικόνα αντιστράφηκε. Τα παιδιά, παρότι είναι Έλληνες μαθητές, φαίνεται να είναι πιο άνετα και εξοικειωμένα με την αγγλική γλώσσα παρά με τη μητρική τους γλώσσα.
Οι γονείς, ίσως, αναρωτιώμαστε πώς έφτασε η σημερινή γενιά σε αυτό το σημείο. Τα παιδιά μας, αντί να χρησιμοποιούν τις ελληνικές λέξεις για να εκφραστούν, προτιμούν να αντλούν από τον αγγλικό λεξιλόγιο. Αυτό, ωστόσο, αποδεικνύει την επιτυχία του καθηγητή Ελληνικών, ο οποίος επιλέγει να χρησιμοποιεί αγγλικές λέξεις για να διευκολύνει την κατανόηση των μαθητών του.
Με αυτήν την πρωτοποριακή προσέγγιση, ο καθηγητής κατορθώνει όχι μόνο να διδάξει γλώσσα, αλλά να δημιουργήσει καινοτόμες συνδέσεις μεταξύ των διαφορετικών γλωσσικών και πολιτισμικών πραγμάτων.
Ο καθηγητής διευρύνει το πεδίο της κατανόησης της γλώσσας και του πολιτισμού, ενθαρρύνοντας τους μαθητές να σκέφτονται διαπολιτισμικά και να επικοινωνούν αποτελεσματικά σε πολυπολιτισμικά περιβάλλοντα.
Αυτή είναι η γενιά των παιδιών μας.
