Οι Σύγχρονοι Φάκελλοι

Γιάννης Παπαρρηγόπουλος

5 Ιουλίου 2012

Ο νόμος 2447/1996 προβλέπει την σύσταση δικαστικών κοινωνικών και ψυχιατρικών υπηρεσιών που δεν έχουν συσταθεί μέχρι σήμερα. Ελλείψει τέτοιων υπηρεσιών ο νόμος αρχικά είχε ατονήσει αλλά μετά τη σύσταση των κέντρων ψυχικής υγιεινής και των δημοτικών κοινωνικών υπηρεσιών έγινε προσπάθεια αναπλήρωσης της έλλειψης δικαστικών κοινωνικών υπηρεσιών από τις υπηρεσίες αυτές της διοίκησης. Μάλιστα έχουν εκδοθεί δικαστικές αποφάσεις που αναστέλουν την πρόοδο δίκης μέχρι να εκδοθεί το πόρισμα κάποιας δημοτικής κοινωνικής υπήρεσίας ενώ ο νόμος σαφέστατα προβλέπει τις δικαστικές κοινωνικές υπηρεσίες.

Στην αρχή λοιπόν της λειτουργίας αυτών των υπηρεσιών, η έκθεση που είχε συνταχθεί από αυτές τις διοικητικές υπηρεσίες έμενε μέσα στον φάκελλο δικογραφίας και κάθε διάδικος έπαιρνε από ένα αντίγραφο.

Όπως ήταν αναμενόμενο, ο διάδικος που πίστευε ότι εθίγετο από την έκθεση καταμήνυε τον άλλο διάδικο και τους θεραπευτές που την συνέταξαν έχοντας αναγκαστεί να το κάνει από τον αντιδικονομικό συλλογισμό «ότι λένε οι αντίδικοι είναι αλήθεια γιατί εάν ήταν ψέματα θα τους είχες κάνει μήνυση».

Έτσι λοιπόν, ο φάκελος και η έκθεση έγινε μυστικός αλλά όχι για να προστατεύσουμε το παιδί αλλά …. τους θεραπευτές ! Κανένας διάδικος δεν τον βλέπει ή παίρνει αντίγραφο.

Αν ερωτηθεί ο κ. Εισαγγελέας θα πεί ότι όλη η διαδικασία δεν είναι δικαστική και ο φάκελλος αυτός δεν είναι στοιχείο της δικογραφίας. Είναι δηλαδή όπως λένε μιά «άτυπη διαδικασία» που όμως οδηγεί στην έκδοση απόφασης! Είναι το σύγχρονο «πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων», ο σύγχρονος «φάκελλος της ασφάλειας».

Ας περιγράψουμε πως εκτυλίσσεται η «άτυπη διαδικασία» :

(1) κάποιος γονέας κάνει μιά «καταγγελία» στην Γ.Α.Δ.Α. ή στην Εισαγγελία Ανηλίκων.

(2) Ο εισαγγελέας δίνει την εντολή προς κάποιο κέντρο ψυχικής υγείας να διεξαχθεί «κοινωνική έρευνα» ή να εξεταστεί το παιδί κατά περίπτωση. Ο άλλος γονέας, που συνήθως δεν έχει την επιμέλεια, δεν μαθαίνει τίποτε. Στην καλύτερη περίπτωση τον καλεί το κέντρο για μιά συνέντευξη.

(3) Συντάσσεται έκθεση που διαβιβάζεται στον «φάκελλο» της Εισαγγελίας Ανηλίκων. Μέχρι το σημείο αυτό συνήθως δεν έχει υποβληθεί μήνυση ούτε έχει απαγγελθεί κατηγορία. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν απαγγέλεται ποτέ ή αν απαγγελθεί δεν οδηγεί σε καταδίκη. Το στάδιο όμως των καταγγελιών που δεν οδηγούν σε απαγγελία κατηγορίας συνήθως διαρκεί χρόνια…

(4) Εν τω μεταξύ συνήθως με το έτσι θέλω σταματάει ο γονέας που έχει την επιμέλεια την επικοινωνία με τον άλλο γονεά και ζητάει με την διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων ν’απαγορευτεί η επικοινωνία του τέκνου με τον γονέα σε βάρος του οποίου οι καταγγελία.

(5) Κατά την δίκη αυτή ο γονεάς που κάνει την καταγγελία υποβάλει αίτηση που ονομάζεται «πρακτικό» προς την γραμματεία του Δικαστηρίου των ασφαλιστικών μέτρων να διαβιβαστεί ο φάκελλος προς τον Δικαστή που δίκασε. Την αίτηση αυτή δεν την κοινοποιεί στον άλλο γονέα. Ο φάκελλος διαβιβάζεται απευθείας στον Δικαστή αλλά γνώση του περιεχομένου αντίγραφο του φακέλλου δεν παίρνει κανέωας διάδικος ούτε αναφέρεται πουθενά στην απόφαση. Παρ’ όλ’ αυτά ο Δικαστής έχει λάβει γνώση του περιεχομένου του που δεν ξέρουμε τι είναι.

Δεν πιστεύουμε όσα κατά καιρούς ακούγονται για κυκλώματα που στήνουν υποθέσεις με «κοινωνικούς φακέλλους». Δυστυχώς όμως δεν μπορεί κανείς ούτε να το αποδείξει ούτε να το διαψεύσει λόγω της αδιαφάνειας. Εντύπωση όμως προκαλεί η πανομοιότυπος διατύπωση των δικογράφων ακόμα και ως προς τις λεπτομέρειές τους.

Πρωτίστως θέλουμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από τους λίγους κακούς γονείς ή συντρόφους γονέων. Μαζί μ’ αυτά θέλουμε να προστατεύσουμε και τους θεραπευτές που έχουν σαν καθήκον να προστατεύσουν τα παιδιά μας.

Αυτό όμως δεν θα το κάνουμε με δικονομικά άκυρες και μυστικές διοικητικές διαδικασίες. Αντίθετα θα πρέπει να προβλέψουμε διαφανείς δικαστικούς μηχανισμούς από δικαστικές υπηρεσίες τόσο ψυχολογικές και ψυχιατρικές όσο και κοινωνικές που να λειτουργούν με τους δικονομικούς κανόνες που είναι κοινοί σε όλες τις πραγματογνωμοσύνες.

Θέλουμε να έχουμε δημόσιες δικαστικές υπηρεσίες οι οποίες να εποπτεύουν και συντονίζουν την λειτουργία των αντίστοιχων επιστημόνων (θεραπευτών και κοινωνικών λειτουργών) του ιδιωτικού τομέα, ακριβώς όπως και στο σύστημα υγείας έχουμε γιατρούς του Ε.Σ.Υ. και γιατρούς ελεύθερους επαγγελματίες.

Θέλουμε να σταματήσουμε την ασύληπτη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Οι αποφάσεις που έχουν εκδοθεί κατ’ εφαρμογή των «άτυπων διαδικασιών» είναι απολύτως άκυρες ανεξάρτητα από πότε ελήφθησαν. Την νομική θεμελίωση για το ζήτημα κάνει  η δικηγόρος κυρία Λ. Πολιτάκη.

Εμείς καλούμε όλους τους φίλους και τα μέλη μας να προσβάλουν κάθε τέτοια απόφαση που έχει εκδοθεί, οποτεδήποτε και αν εκδόθηκε, και να καταγγείλουν τις «άτυπες διαδικασίες».

Γιάννης Παπαρρηγόπουλος

Απόψεις Επισκεπτών ( 4 )

  1. Pingback: ΓΙΑ ΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ | Synepimelia.gr

  2. katia

    29 Οκτωβρίου 2012 – 05:40:51
    Kalispera, na rwtisw kati parakalw? ginetai na bgei paidopsychiki exetasi me mono 1 episkepsi pou exei kanei to paidi? pws ginetai na bgei i paidopsychiki legwntas pws to paidi den thelei na dei ton patera, pws den ton thelei kai otan erthei se epafi me ton patera na min thelei na epistrepsei stin mitera? pws ginetai oi eidikoi na min katalabainoun pws to paidi einai daskalemeno na pei pws den thelei ton patera? kai pws mporei na ginei me mia mono episkepsi?

    Reply
  3. Γ. ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ

    6 Ιουλίου 2012 – 02:54:40
    Ευχαριστώ για το ότι μοιραστήκατε με τους επισκέπτες του σάιτ το πρόβλημά των παιδιών σας. Όπως μας λέτε η επικοινωνία διετάχθη και δεν διεκόπη. Δηλαδή δεν έκρινε το Δικαστήριο ότι υπάρχει κίνδυνος για τα παιδιά γιατί δεν απαγόρευσε την επικοινωνία. Επαναλαμβάνω τα όσα ανωτέρω γράφω για την έλλειψη κοινωνικών υπηρεσιών. Γράφετε ότι η επικοινωνία θα πρέπει να γίνεται “σε δημόσιο χώρο παρουσία σας”. Είναι ένα μέτρο πρόληψης, φυσικά “εκ των ενόντων” και πρόχειρο. Λύσεις υπάρχουν. Για το ζήτημα της επικοινωνίας στις πλατείες εμείς πιστοποιούμε ΚΕΝΤΡΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ που είναι καταληλλότεροι χώροι για επικοινωνία από τα Baloons και τις πλατείες. Δηλαδή, πιστοποιούμε ένα παιδικό σταθμό / νηπιαγωγείο / σχολείο, μετά το πέρας του ημερήσιου προγράμματος, που θα δέχεται με μικρό αντίτιμο για την χρήση του χώρου τους γονείς και τα παιδιά ώστε η επικοινωνία να έχει εγγυήσεις ποιότητας και ασφάλειας όπως ακριβώς την χρειάζονται τα παιδιά μας. Την προτείναμε τον προηγούμενο μήνα σε συγκέντρωση ΜΚΟ και έτυχε ευρύερης αποδοχής. Το Υπουργείο ελπίζουμε σύντομα να λάβει μέτρα. Έχουμε λύση και για το ζήτημα του “δηλητηριάσματος της ψυχής” των παιδιών μια και λειτουργούμε στον σύλλογο εθελοντικά και δωρεάν για τα μέλη μας το ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ” όπου εθελοντές κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, σύμβουλοι θα σας ενημερώσουν και θα προσπαθήσουν να σας στηρίξουν πρακτικά στον κοινό πιστεύω στόχο μας : δύο γονείς για τα παιδιά είτε αυτοί είναι παντρεμένοι είτε χωρισμένοι είτε εκτός γάμου. Φυσικά πάντα με γνώμονα το συμφέρον του παιδιού και το δικαίωμά του στην ψυχική υγεία. Σας περιμένουμε. Γιάννης Παπαρρηγόπουλος

    Reply
  4. ΚΑΚΩΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ

    5 Ιουλίου 2012 – 09:59:18
    κ.Παπαρρηγόπουλε, θα σεβαστώ την αποψή σας και θα συμπράξω μαζί σας. θα ήθελα παρακαλώ πολύ να με βοηθήσετε αναφέροντάς μου την αποψή σας σχετικά με τα παρακάτω που θα σας αναφέρω. 5/2/09 φεύγω από το σπίτι με τα ανήλικα τέκνα μου, καταθέτω αγωγή διαζυγίου και ταυτόχρονα μηνύω σύζυγο και πεθερό για εξύβριση, απειλή κ.λπ. Ιστορικό πεθερού, κατά τον εγγαμό μου βίο με τον γίο του, βίαιος, μέθυσος, απειλές με όπλα, εξυβρίσεις, χειροδικίες. Ιστορικό συζύγου, ξυλοδαρμοί μπροστά στα ανήλικα τεκνα μας, απειλές, εξυβρίσεις. Μέχρι σήμερα από την ημέρα της διάστασης, έχω δεχθεί 2 ξυδοδαρμούς, εξυβρίσεις απόλα τα μέλη της οικογένειας του πρωην συζύγου μου, εχει γίνει απόπειρα ανθρωποκτονίας εναντίον μου από τον πεθερό μου. Από δικαστικής πλευράς έχει καταδικαστεί ο πεθερός μου για το κακουργημα και πριν ένα μήνα αφέθηκε ελεύθερος μέχρι το Εφετείο, έχω βγάλει απόφαση προστασίας προσωπικότητα εναντίον του πρώην συζύγου μου και της πρώην πεθεράς μου, και περιορισμό επικοινωνίας του πατέρα με τα 2 ανήλικα τέκνα μας, (2 μέρες την εβδομάδα Σάββατο-Κυριακή για 2 ώρες, σε δημόσιο χώρο παρουσίας μου), χωρίς την χρήση των “ατυπων διαδικασιών”. Ακόμα και μετά αυτήν την απόφαση 3/2010, δεν συνετίστηκε ο πατέρας και οι γονείς του, και εξακολουθούν να “δηλητηριάζουν” τα δύο παιδακια, ειτε ψυχολογικά, λεκτικά, είτε δημιουργώντας ακόμα επεισόδια κατά την διάρκεια της επικοινωνίας. ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΣΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΜΟΥ? ΤΑ ΧΑΝΩ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΡΑ, Η ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΑ ΜΕ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΓΙΑΤΙ? ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΨΗ ΝΑ ΜΗΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΕΠΑΦΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ. ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ Σ’ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΩ. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΟΛΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ. ΑΡΑ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ, ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΩ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΟΚΟΥΝ? Περιμένω την απάντησή σας. Με εκτίμηση, Παναγιώτα Κακωνά

    Reply

Γράψτε απάντηση στο ΚΑΚΩΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ Ακύρωση απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *