Του Σωκράτη Καραμπατέα*
“Φυσικά και μου αρέσεις και θέλω να περνάμε χρόνο μαζί, τι είναι αυτά που λες; Κάθε Τρίτη και Πέμπτη 5:30 με 8:30 και κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο θα είμαστε μαζί! Δεν σου φτάνουν τόσες ώρες;”
“Άκου, οι σχέσεις χρειάζονται χρόνο και όταν λέω χρόνο δεν εννοώ τρίωρα! Είσαι πολύ αφελής, αν νομίζεις, ότι θα συνεχίσουμε έτσι εμείς οι δυο”
Πραγματικά μόνο ένας αφελής θα πίστευε ότι μπορεί μια σχέση ζωής με έναν άνθρωπο να χτιστεί και να ευδοκιμήσει με τρίωρα επαφής και λίγες ώρες κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο με δυο διανυκτερεύσεις το μήνα.
Αυτήν την «αφέλεια» κλήθηκα κι εγώ να πιστέψω όταν η πρόεδρος της έδρας με ρώτησε «Τι άλλο θέλετε κύριε, αφού έχετε επικοινωνία». Μάλλον θα έπρεπε να νιώθω και τυχερός που δεν μου απαγόρευσαν να βλέπω το παιδί μου τελείως. Κάποιοι με θεωρούσαν όντως τυχερό! «Τι λες τώρα, εγώ δεν έχω ούτε διανυκτέρευση και βλέπω την κόρη μου μια φορά την εβδομάδα! Εσύ είσαι καλά».
Το σύστημα μου όμως δεν μπορούσε να τα δεχτεί όλα αυτά. Σκεφτόμουν ότι ζω έναν εφιάλτη και ότι όπου να ναι τελειώνει!
Ας τα πάρω όμως από την αρχή.
Παντρεύτηκα στα 43 μου και έκανα παιδί με πλήρη ευθύνη και συνείδηση. Η εξέλιξη του γάμου δεν ήταν ό,τι καλύτερο. Ήρθε η διάσταση όταν το παιδί ήταν δύο χρονών και μετά ο χωρισμός. Δεν ήξερα βέβαια ότι το σύστημα θα με χώριζε από το παιδί μου και την ανατροφή του. Ξαφνικά έχασα τα περισσότερα δικαιώματα που είχα ως πατέρας. Άκουγα γύρω μου κόσμο να μιλάει για «ασφαλιστικά μέτρα επικοινωνίας», «τακτικές αγωγές» και πολλά άλλα. Η απορία μου δικαιολογημένη, «μα το παιδί μου δεν θα το βλέπω όποτε θέλω;»
Οι απαντήσεις ήρθαν πολύ γρήγορα. Όταν χωρίζεις, το παιδί δίνεται στη μητέρα και σε εξαιρετικές περιπτώσεις στον πατέρα. Έχεις βέβαια τη γονική μέριμνα δηλαδή το δικαίωμα της νομικής εκπροσώπησης του παιδιού και τη συμμετοχή σε σοβαρά θέματα υγείας. Ωστόσο, όχι την γονική επιμέλεια που περιλαμβάνει τον τόπο κατοικίας του παιδιού, την εκπαίδευση του, την καθημερινή του φροντίδα και φυσικά πολλές μα πολλές ώρες και μέρες μαζί του.
Αν λείπει η επιμέλεια για ποια ανατροφή μιλάμε; Για το αν χρειαστεί να υπογράψω ένα νομικό έγγραφο και αν, ω μη γένοιτο, το παιδί μου αρρωστήσει βαριά να αποφασίσω και εγώ σε ποιο νοσοκομείο θα πάει; Ε αυτό δεν είναι παρά κοροϊδία, και κοροϊδία ολκής μάλιστα!
Ποιος λέει ότι ανατρέφεται ένα παιδί με τρίωρα, και βόλτες σε παιδότοπους; Κανείς, παρά μόνο η νομολογία, το «έθιμο» των δικαστηρίων όπου χρόνια τώρα δίνει με κλειστά μάτια την επιμέλεια του παιδιού στον έναν από τους δυο γονείς, αποκλείοντας τον άλλο από την ανατροφή του.
-Μα είχα κι εγώ επιμέλεια μέσα στον γάμο, τι έγινε και την έχασα; Εντάξει, χώρισα, αλλά γιατί έχασα την επιμέλεια; Γιατί έχασα τον ρόλο μου ως πατέρας, τη νέα μου υπόσταση που τόσο συνειδητά επέλεξα να έχω για το υπόλοιπο της ζωής μου;
Ψάχνοντας να μάθω και ενώ προσπαθούσα να ισορροπήσω στη νέα κατάσταση, ανακαλύπτω ότι βάσει της Διεθνούς Σύμβασης των Δικαιωμάτων του παιδιού είναι παράνομο να έχει την επιμέλεια μόνο ο ένας γονιός. Αναφέρει ρητά ότι το παιδί πρέπει να ανατρέφεται και από τους δυο γονείς, μια σύμβαση που η Ελλάδα όχι μόνο ψήφισε αλλά βοήθησε και να διατυπωθεί βάζοντας τον όρο «και από τους δυο γονείς».
Ανακαλύπτω επίσης ότι τον Οκτώβριο του 2015 πέρασε ομόφωνα ψήφισμα στο Συμβούλιο της Ευρώπης υπέρ της κοινής ανατροφής τέκνων χωρισμένων γονέων με εναλλασσόμενη κατοικία και υπέρ του ρόλου του πατέρα.
Όλα αυτά που περιγράφονται να τα φανταστούμε γεμάτα από έντονα συναισθήματα, έλλειψη σεβασμού, αδικία, γονεϊκή αποξένωση και απαξίωση. Απεγνωσμένα λοιπόν και ψάχνοντας για λύση σε όλο αυτό το πρόβλημα ήρθε το αυτονόητο! Η κοινή ανατροφή, η δίκαιη και λογική συνεπιμέλεια! Ο μοιρασμένος χρόνος επαφής με το παιδί, τα ίσα δικαιώματα και στους δυο γονείς και κυρίως και πάνω από όλα το πραγματικό συμφέρον του παιδιού.
Η επιστημονική κοινότητα πλέον το διαδίδει παντού. Χρειάζονται και οι δυο γονείς στην ανατροφή του παιδιού. Δεν είναι δυνατόν εμείς οι Έλληνες να κρυβόμαστε πίσω από συντεχνίες και γελοίες δικαιολογίες περί συνηθειών! Την αποξένωση από τα παιδιά των χωρισμένων γονέων και των συγγενών τους θα την εμποδίσουμε μόνο με ένα νόμο που δεν θα επιτρέπει την αφαίρεση της επιμέλειας από κανέναν από τους δυο γονείς σε περίπτωση διαζυγίου παρά μόνο για πολύ σοβαρό λόγο.
Εύκολο δεν είναι τίποτα. Έχουμε όμως τις μεθόδους, έχουμε την γνώση και την εμπειρία και πραγματικά μπορεί να γίνει όπως γίνεται και σε τόσες άλλες χώρες, όπου μοιράζονται οι γονικές ευθύνες.
Όλες οι έρευνες και η εμπειρία δείχνουν ότι η αντιδικία μειώνεται σε απίστευτο βαθμό απλά και μόνο γιατί κανείς από τους δυο γονείς δε νιώθει αδικημένος, δε νιώθει ότι δεν τον σέβονται, συνεχίζει να είναι γονιός! Ουτοπικό; Όχι βέβαια! Κάποτε η γη ήταν επίπεδη και δεν γύριζε! Το αυτονόητο ζητάμε, η λύση υπάρχει, η μέθοδος υπάρχει, απλά μένει να υπάρξει νομική και πολιτική τόλμη για να γίνει η συνεπιμέλεια πράξη.
* Σωκράτης Καραμπατέας, Πατέρας, Ψυχολόγος,
Τι γίνεται στις περιπτώσεις που ο τόπος διαμονής δεν είναι πια ίδιος με αυτού του πατέρα ;;τι γίνεται στις περιπτώσεις που ο πατέρας έχει μήνυση για ενδοοικογενειακή βία ;τι γίνεται στις περιπτώσεις που ο πατέρας έχει υπογράψει με ιδιωτικό συμφωνητικό κατατεθημενο σε δικαστήριο και μετά ζητά κοινή επιμέλεια ;!
Ο κανόνας είναι απλός : τόπος κατοικίας του παιδιού (όχι διαμονής) ο τόπος γεωγραφικά της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων. Αλλάζει με συμφωνία των γονέων η με δικαστική απόφαση. Μέσα στο τόπο κατοικίας του παιδιού διαμένει εξίσου και στα σπίτια και των δύο γονέων. Καθε ενήλικας ελεύθερα επιλέγει το τόπο κατοικίας του. Της δικής του. Αν θέλει να παρατήσει το παιδί και να φύγει απλά βάζει άλλες προτεραιότητες στη ζωή του και όχι το παιδί του. Το παιδί μένει το τόπο κατοικίας του. Τώρα για τις μεταθέσεις, οι διαζευγμένοι γονείς με επιμέλεια στο δημόσιο τουλάχιστον τομέα έχουν το αμετάθετο. Αν είχε συνεπιμέλεια δεν θα έπαιρνε μετάθεση. Εκτός και αν την επιδιώκει για να αποξενώσει τον άλλο γονέα οπότε συζητάμε για άλλο πράγμα.
Αυτη τη δικεοση περημενο τορα και χρονηα για να μην φθασο στο ζενηθ ειμαι Αποτερος Ανηοτος εγο τον ξερο Παου τον ΑΜΙΡΟ. και Γιαγια εχο μηα εγγονουλα 8 ετον Απο Διαζεβμενους Γονης στη Μιρινα Λιμνου απο το 2011 τον αυγουστο που το εφερε στο πατρηκο σποιτη ο πατερας του εκτοται εφιγε μεταναστης ..εποικινονια δεν επιτρεπη η Μαννα Ερη και η Γιαγια βαφιαδου Αννα ξεσπουν στο παιδι . της ηντρηχες και τα ποθημενατους.εχουν στρεψη εναντιον του Πατερα και σε εμας το παιδι .ΔΕΝ ΓΝΟΡΙΖΟΥΜΑΙ ΤΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΓΓΟΝΗΜΑΣ .Το επισκευθικα περηση στο Σχολειο του κρατουσα Λιγγα πραγματα Να χαρη οπος Χαρηκε με την Κουκλα τη Λαλαλουψη που μου ζητισε κατεστη Αδινατον η Διευθιντρηα του 2ου Δειμοτηκου Μιρινας Λιμνου κιρ.ΤΖΑΝΕΤΟΥ ΑΘΗΝΑ Με εβαλε σε ενα γραφιο εκλισε την πορτα και πιγε σε αλλο χορο πηρε τηλ.την προην νηφημου αφου δεν πο επετρεψαι δεν ειδα το παιδι .παρακαλουσα το Θεο να μου δινη ειπομονη να μην βιοπραγησο .μεχρη καιδικηγορο μηπος Γεφιροση την κατασταση .κανενα αποτελεσμα .εστηλα στο σχολειο του παιδιου οσα χριαζοταναι γραφικη ηλη και διαφορα γιατη η Γιαγια μαι την Μαμμα δεν τα παραλαμβαναν στο Σπητι .τελικα μου επηστραφη το δεμα της .ερχεται ΠΑΣΧΑ Με τη τροπο να της στηλο ευχες και ηανδιποτε αλλο οπως Περιση!! Αφιεροσης Στο Ραδιο ΣΤΑΘΜΟ AFM 100 της Λιμνου. τη φτεη αυτο το παιδι να ειναι σε ομιρηα .Θα αγονηστο με ολλη τη δηναμιμου ο αγονας αρχιζη.
K. Καραμπατεα. Ειναι οντως συγκλονιστικο τα οσα ζουν τα παιδια των χωρισμενων. Δε θα το επιτρεψουμε αλλο. Ο,τι και αν κανει η πολιτεια, οι συντεχνιες, και οι παραγοντες που σχετιζονται με ολα αυτα και δρουν αντισυνταγματικα εμεις θα κερδισουμε…ολα χρειαζονται αγωνες και βλεπω οτι ολοι ειμαστε προθυμοι να δωσουμε και τη ζωη μας για να δικαιωθουμε. Παμε ολοι μαζι στα ευρωπαϊκά δικαστηρια. Η δικαιωση ειναι δεδομενη.