Αγαπάω τον μπαμπά μου, όσο και τη μαμά μου.

Συνεπιμέλεια, τώρα!

Δημοσιεύθηκε στη huffpost

14/3/2021

δειτε το πρωτότυπο ΕΔΩ

 

 

Μάνος Στεφανίδης

Συγγραφέας, κριτικός τέχνης και καθηγητής

 

Να μία πρωτοβουλία αληθινά ριζοσπαστική που προωθεί η παρούσα, ”συντηρητική” κυβέρνηση. Και πού θα δικαιώσει χιλιάδες γονέων, χιλιάδες πατεράδων που ζουν κυριολεκτικά υπό την δαμόκλειο Σπάθη της μητρικής υπερεξουσίας. Της μητρικής, νόμιμης αυθαιρεσίας.

 

Χιλιάδες μικρά και μεγάλα δράματα έχουν επισυμβεί κατά τις διαρρεύσασες δεκαετίες, τα οποία επέτρεπε ο υφιστάμενος νόμος.

 

Σύμφωνα με τον οποίο ο πατέρας έπρεπε να δει το παιδί του ελάχιστες φορές το μήνα με προγράμματα επισκεπτηρίου φυλακής, λ.χ 6:00 με 8:00 το απόγευμα, κάθε δεύτερη Κυριακή κλπ. Και με συνθήκες άκρως ταπεινωτικές για την πατρική εικόνα.

 

Με τον πατέρα δηλαδή να περιμένει έξω από το σπίτι της μητέρας και το παιδί άλλοτε να κατεβαίνει έγκαιρα, άλλοτε να αργεί επιδεικτικά και με τη μητέρα, ηθελημένα ή αθέλητα, να παίζει το ρόλο του δυνάστη είτε του δεσμοφύλακα.

 

Χιλιάδες δράματα που μετέφεραν στη σχέση του παιδιού με τον πατέρα τις συγκρούσεις που υπέβοσκαν στο ζευγάρι. Με το παιδί είτε λάφυρο είτε τιμωρία για έναν από τους δύο.

 

Προς Θεού δεν αμφισβητώ τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έχει η μητέρα στην διαμόρφωση της προσωπικότητάς του παιδιού αλλά και στην δημιουργία της ασφάλειας ως προς την Εστία και τη βάση.

 

Ούτε αγνοώ πως υπάρχουν πατέρες οι οποίοι υπήρξαν συχνά αμελείς ως προς τα καθήκοντά τους.

 

Όμως κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύσει και για κάποιες μητέρες και εν πάση περιπτώσει επουδενί αποτελεί τον κανόνα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *