Και όμως γυρίζει … η Γονική Αποξένωση

Και όμως γυρίζει….

Και ποιος δε θυμάται την έντονη πολεμική που αντιμετώπισε η “Γονική Αποξένωση” και το “Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης – PAS” όταν επ΄ρόκειτο να ψηφιστεί ο νόμος. 

Σε μας βαφτίστηκε “διάρρηξη σχέσεων γονέα και τέκνου” παρά το ότι ο όρος ήταν σε χρήση σε νομικά κείμενα.

Όπως και να το λέμε στην Ελλάδα, η Γονική Αποξένση υπάρχει σαν πρόβλημα υγείας.

Αυτό είπε η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του ανθρώπου απόσπασμα της οποιας παραθέτουμε πιο κάτω.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να καταδικαστεί με ένα παρεμφερές σκεπτικό από το ΕΔΔΑ. Και αυτό γιατί, απλά, στα  καθ’ημάς δεν υπάρχουν δικατικοί επιμελητές που ασχολούνται με παιδιά ούτε κοινωνικές υπηρεσίες ψυχολόγων ώστε να μπορούν να κριθούν αναποτελεσματικές. Είδατε πόσο πολύ περνάμε τη Βουλγαρία;

Διαβάστε το απόσπασμα :

Απόφαση  PAVLOVI v. BULGARIA

 12. Το Δικαστήριο θεωρεί ότι οι κοινωνικές υπηρεσίες θα μπορούσαν και θα έπρεπε να έχουν διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο στις συγκεκριμένες περιστάσεις. Το Δικαστήριο αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στα συμπεράσματα μιας επιτροπής της Κρατικής Υπηρεσίας Προστασίας του Παιδιού, η οποία αξιολόγησε το έργο τους σχετικά με την υπόθεση και τον Ιούνιο του 2016 διαπίστωσε τα εξής: οι κοινωνικές υπηρεσίες είχαν καταρτίσει σχέδια δράσης και εκθέσεις, ήταν παρούσες κατά τις στιγμές που ο δικαστικός επιμελητής είχε επιχειρήσει να παραδώσει το παιδί και οργάνωσαν συναντήσεις μεταξύ κοινωνικών λειτουργών και ψυχολόγων, καθώς και του πατέρα, της μητέρας και του παιδιού. Οι ίδιες οι κοινωνικές υπηρεσίες είχαν παρατηρήσει μεταξύ Ιουνίου 2014 και Νοεμβρίου 2015 ότι η μητέρα θεωρούσε περιττό να μένει το παιδί με τον πατέρα και τους παππούδες του, ότι συχνά δεν πήγαινε το παιδί σε συναντήσεις με κοινωνικούς λειτουργούς, ότι η απροθυμία της να ενθαρρύνει συναντήσεις μεταξύ πατέρα και κόρης ήταν επιζήμια για το παιδί, ότι υπήρχε σοβαρός κίνδυνος για το παιδί να αναπτύξει σύνδρομο γονικής αποξένωσης και ότι η ψυχολογική εργασία με τον πατέρα από μόνη της ήταν ανεπαρκής. Η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η παρατεταμένη αναποτελεσματική χρήση των κοινωνικών διευκολύνσεων και η απουσία αλλαγής της πορείας δράσης των κοινωνικών υπηρεσιών παρά την έλλειψη προόδου, επέτρεψε στην L. να αναβάλει την εφαρμογή του δικαιώματος επικοινωνίας της πρώτης προσφεύγουσας και να αυξήσει την αποξένωση του παιδιού από τον πατέρα του. Οι κοινωνικές υπηρεσίες περίμεναν πολύ καιρό για να εκδώσουν υποχρεωτικές οδηγίες προς την L. μπροστά στην άρνησή της να συνεργαστεί- δεν είχαν επισημάνει στην εισαγγελία την άρνηση της L. να συμμορφωθεί με τις δικαστικές αποφάσεις. Οι παραλείψεις είχαν δημιουργήσει συνθήκες παραβίασης των δικαιωμάτων του παιδιού.

13. Το Δικαστήριο θεωρεί ότι τα κατάλληλα προπαρασκευαστικά μέτρα ήταν ζωτικής σημασίας για να διασφαλιστεί η αυτόνομη ενασχόληση του παιδιού με την κατάσταση, ανεξάρτητα από την καθοριστική επιρροή της L.. Αυτό ήταν κρίσιμο στην αρχή της διαδικασίας, πριν η αποξένωση βαθύνει, ιδίως δεδομένων των συγκεκριμένων διαπιστώσεων των κοινωνικών υπηρεσιών: για παράδειγμα, σε μια έκθεση του Απριλίου 2015 ότι, ενώ το παιδί αρνιόταν να ακολουθήσει τον πατέρα, όταν έμεινε για λίγο μόνο του μαζί του είχε χαλαρώσει και είχε αρχίσει να του μιλάει ελεύθερα- και σε μια έκθεση του Ιουνίου 2015 ότι η εργασία μόνο με τον πατέρα δεν ήταν αρκετή και ότι χρειάζονταν σύνθετα μέτρα με τη συμμετοχή της μητέρας και του παιδιού. Ωστόσο, οι αρμόδιες αρχές απέτυχαν να διασφαλίσουν ότι η έγκαιρη στοχευμένη υποστήριξη που παρασχέθηκε αποτελεσματικά στο παιδί, η οποία ήταν κρίσιμη για να δεχτεί να περνάει χρόνο με τον πατέρα και τους παππούδες της, και ότι τα σχετικά μέτρα επιδιώχθηκαν όσον αφορά την L.

Ολόκληρη της απόφαση θα βρείε ΕΔΩ και ΕΔΩ PAVLOVI v. BULGARIA